ແມ່ໝ້າຍໄວ 70 ປີ ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະແຕ່ງງານອີກຄັ້ງ. ລາວຈິ່ງໄດ້ລົງປະກາດໃນໜັງສືພິມໂດຍມີເງື່ອນໄຂວ່າ: ຕ້ອງການຜົວ! ຕ້ອງອາຍຸລຸ້ນລາວຄາວດຽວກັນ,ຈະບໍ່ຕີເມຍ, ບໍ່ນອກໃຈ ແລະ ຕ້ອງເກັ່ງເລືອງເທີງຕຽງ. ຊາຍໃດສົນໃຈ ສະໝັກດ້ວຍຕົນເອງດ່ວນ!
ພາຍຫຼັງປະກາດແລ້ວ, ມື້ຕໍ່ມາ ລາວກໍ່ໄດ້ຍິນສຽງກົດກະດິ່ງໜ້າບ້ານ. ລາວກໍ່ຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍ ຮີບຟ້າວໄປເປີດປະຕູ ແຕ່ກໍ່ຕ້ອງປະຫຼາດໃຈ ທີ່ໄດ້ເຫັນ ຊາຍເຖົ້າພິການ ຜົມສີເທົາ ທີ່ນັ່ງຢູ່ລໍ້. ຊາຍຄົນນັ້ນ ພິການທັງແຂນແລະຂາ. ແມ່ໝ້າຍຄົນນັ້ນຈິ່ງຟ້າວຖາມໄປວ່າ
ແມ່ໝ້າຍ: ເຈົ້າຄົງຈະບໍ່ມາໃຫ້ຂ້ອຍພິຈາລະນາເປັນຜົວຕິເນາະ? ເບິ່ງເຈົ້າແດ່ ຂາກະບໍ່ມີ.
ຊາຍພິການ: (ຕອບພ້ອມຮອຍຍີ້ມ) ຍ້ອນອ້າຍບໍ່ມີຂານີ້ລະ ຈິ່ງບໍ່ສາມາອອກໄປນອກໃຈເຈົ້າໄດ້.
ແມ່ໝ້າຍ: ແຂນເຈົ້າກະດຸ້ນ
ຊາຍພິການ: ແມ່ນແລ້ວ! ເພາະຂ້ອຍຈະບໍ່ສາມາດຕີເຈົ້າໄດ້ເລີຍ (ທັງຕອບທັງຍິ້ມຫວານໃສ່ແມ່ໝ້າຍ)
ແມ່ໝ້າຍທັງຢາກຮ້າຍ ແຕ່ກະແມ່ນຄວາມທີ່ຕົນເອງໄດ້ປະກາດອອກໄປ ຕາມເງື່ອນໄຂ. ລາວຈິ່ງຖາມອີກວ່າ
ແມ່ໝ້າຍ: ຊັ້ນເຈົ້າຍັງ xີ້ ເກັ່ງຢູ່ບໍ່?
ຊາຍພິການ: ເກັ່ງບໍ່ເກັ່ງ ເຈົ້າວ່າ ຂ້ອຍໃຊ້ຫຍັງ ກົດກະດິ່ງ? 55555555555555
The following day, she heard the doorbell. Much to her dismay, she opened the door to see a gray-haired gentleman sitting in a wheelchair. He had no arms or legs.
“You’re not really asking me to consider you, are you?” the widow asked: “Just look at you — you have no legs!”
The old gent smiled: “Therefore, I cannot run around on you!”
“You don’t have any arms either!” she snorted.
Again, the old man smiled: “Therefore, I can never beat you!”
She raised an eyebrow and asked intently: “Are you still good in bed?”
The old man leaned back, beamed a big smile and said: “I rang the doorbell, didn’t I?”
No comments:
Post a Comment